درحالی‌که خودروها عمدتاً در کلاس‌های مشخصی مثل هاچ‌بک، سدان و شاسی‌بلند ساخته می‌شوند، برخی مدل‌ها هستند که در هیچ‌کدام از این کلاس‌ها قرار نمی‌گیرند.
به گزارش اتونیوز،خودروها در کلاس‌های مختلفی مثل هاچ‌بک، سدان، شاسی‌بلند، کوپه و… ساخته می‌شوند که هرکدام ویژگی‌های خاص خود را دارند اما گاهی برخی خودروسازان، ویژگی‌های دو یا چند کلاس را در یک خودرو ترکیب می‌کند و محصولی را به بازار می‌فرستند که به‌طور دقیق نمی‌توان آن را در یک کلاس واحد قرار داد. درواقع، این‌ها خودروهای بی‌سگمنت یا بی‌کلاس هستند! در ادامه قصد داریم با تعدادی از مشهورترین نمونه‌های این خودروها آشنا شویم.
اوپل سیگنام
سیگنام یکی از گیج‌کننده‌ترین محصولات اوپل بود. این خودرو که بر اساس وکترا ساخته شده بود، عناصری از یک استیشن، یک هاچ‌بک و یک MVP را ترکیب کرده بود اما در هیچ‌کدام از این کلاس‌ها قرار نمی‌گرفت. البته اوپل می‌گفت سیگنام کلاس جدیدی برای خودش ایجاد کرده اما این هم کمکی به بهبود شرایط محصول عجیب برند آلمانی جنرال موتورز نکرد. هرچند سیگنام خودرویی جادار و کاربردی بود اما هرگز موردتوجه قرار نگرفت و جنرال موتورز در سال ۲۰۰۸ پس از یک نسل، بدون معرفی جایگزین مستقیم به تولید آن پایان داد.
شورلت SSR
SSR را می‌توان عجیب‌ترین خودروی تاریخ شورلت دانست. این ماشین ترکیبی از یک پیکاپ، یک رودستر و یک کوپه بود که چنین ترکیبی را جهان خودرو هیچ‌وقت به خود ندیده بود. SSR هم با الهام از وانت‌های ادونس دیزاین شورلت که بین سال‌های ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۵ تولید می‌شدند طراحی شده و محصول تب طراحی‌های رترو بود که در اوایل دههٔ ۲۰۰۰ شکل گرفت. SSR ابتدا با یک پیشرانهٔ ۵.۳ لیتری V8 ارائه می‌شد که پس از دو سال با موتور ۶ لیتری کوروت C6 جایگزین شد که ۳۹۰ اسب بخار قدرت داشت. این ماشین عجیب نه در پرفورمنس خط مستقیم و نه در هندلینگ خوب نبود و به همین دلیل تنها سه سال تولید شد و فقط ۲۰ هزار دستگاه فروخت.
شورلت HHR
یکی دیگر خودروهای عجیبی که شورلت در دههٔ ۲۰۰۰ با طراحی رترو و الهام از گذشته تولید کرد، HHR بود. این خودرو را می‌توان ترکیبی از استیشن و مینی‌ون دانست. طراحی HHR هم مثل SSR از گذشته و سابربن ۱۹۴۷ الهام گرفته بود. بااین‌حال، برخلاف SSR، این استیشن عجیب شورلت خودرویی دیفرانسیل جلو بود که صرفاً با پیشرانه‌های چهار سیلندر ارائه می‌شد. HHR در بازار نسبت به برادر پیکاپ رودستر خود عملکرد بسیار بهتری داشت به‌گونه‌ای که در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ فروش آن از ۱۰۰ هزار دستگاه فراتر رفت و تا پایان تولید در سال ۲۰۱۱ بیش از نیم میلیون دستگاه فروخت.
رنو آوانتیم
آوانتیم که توسط شرکت فرانسوی ماترا توسعه پیدا کرد و ساخته شد، یکی از عجیب‌ترین خودروهایی بود که رنو در تاریخ خود تولید کرد. آوانتیم هرچند خودرویی دودر بود اما درواقع بر اساس مینی‌ون اسپیس ساخته شده بود و درحالی‌که رنو آن را به‌عنوان یک خودروی لوکس چهارنفره در نظر گرفته شده بود، بیشتر مثل یک ۲+۲ به نظر می‌رسید! طراحی کابین این ماشین به‌اندازهٔ کیفیت ساختش ضعیف بود و وزن زیاد آن باعث کاهش پرفورمنس و افزایش مصرف سوخت می‌شد. به همین دلیل، آوانتیم در بازار شکست بدی خورد و پس از دو سال تولید و ساخت تنها ۸,۵۵۷ دستگاه، کنار گذاشته شد.
هوندا آکورد کراستور
زمانی که موج محبوبیت کراس‌اوورها تازه در حال شکل‌گیری بود، هوندا تصمیم گرفت به پرفروش‌ترین سدان خود یعنی آکورد، حال و هوایی کراس‌اوور مانند ببخشد. بدین منظور، در سال ۲۰۰۹ خودرویی بنام آکورد کراستور بر اساس نسل هشتم سدان آکورد معرفی شد. این خودرو که ترکیبی از هاچ‌بک، استیشن و کراس‌اوور بود، قصد داشت نقش جایگزین آکورد استیشن را در بازار بازی کند. بااین‌حال، این خودرو اصلاً فروش خوبی نداشت و درحالی‌که آکورد در آمریکا سالانه بیش از ۳۰۰ هزار دستگاه می‌فروخت، بیشترین فروشی که کراستور تجربه کرد تنها ۲۹ هزار دستگاه بود و به همین دلیل در سال ۲۰۱۵ هوندا بدون معرفی نسل جدید به تولید آن پایان داد.
پژو ۱۰۰۷
پژو در ۱۰۰۷ ایدهٔ هوشمندانه‌ای را به کار گرفته بود. این خودرو ترکیبی از یک هاچ‌بک کوچک با مینی‌ون بود. ۱۰۰۷ روی پلت‌فرم پژو ۲۰۶ ساخته شده و ابعادی مشابه این هاچ‌بک محبوب داشت اما به درهای کشویی برقی مجهز شده بود که در محیط‌های شهری و فضاهای تنگ می‌توانستند بسیار کاربردی باشند. بااین‌حال، ۱۰۰۷ خودرویی سنگین و بسیار گران‌تر از ۲۰۶ بود و به همین دلیل، فروش پایینی داشت. ازاین‌رو، در سال ۲۰۰۹ پس از پنج سال تولید پژو این هاچ‌بک عجیب اما هوشمندانه را کنار گذاشت.
ب‌ام‌و سری ۶ گرن توریسمو
ب‌ام‌و در نسل F10 سری ۵، نسخه‌ای عجیب بنام گرند توریسمو را معرفی کرد. این خودرویی به شکل فست‌بک پنج‌در بود اما نه در کلاس سدان جای می‌گرفت و نه کراس‌اوورها آن را گردن می‌گرفتند! بااین‌حال، ب‌ام‌و که روی این ایده پافشاری می‌کرد، در سال ۲۰۱۷ سری ۶ گرند توریسمو را به‌عنوان جانشین سری ۵ گرند توریسمو معرفی کرد. این خودرو همچنان سبک و سیاق سلف خود را داشت اما حالا بیشتر به یک سدان کوپه نزدیک شده بود. بااین‌وجود، سری ۶ گرند توریسمو هم فروش خوبی نداشت و ب‌ام‌و امسال به تولید آن پایان داد تا سرانجام از این ایده دست بکشد.
سیتروئن C5 X / پژو ۴۰۸
سیتروئن C5 در ابتدا یک سدان میان سایز بود که در دو نسل تولید شد اما نسل سوم که در سال ۲۰۲۲ با چند سال وقفه و با نام C5 X به بازار آمد، هیچ شباهتی به دو نسل قبلی نداشت. C5 X حالا به خودرویی تبدیل شده که باید آن را ترکیبی از کراس‌اوور، استیشن و سدان دانست. چندی بعد، پژو هم مدل جدیدی بنام ۴۰۸ را معرفی کرد که دقیقاً سبکی مشابه C5 X دارد. حال باید منتظر ماند و دید فرانسوی‌ها در کلاسی که هوندا آکورد کراستور ابداع کرد و شکست خورد موفق خواهند شد یا نه.
لامبورگینی لانزادور
جدیدترین خودرویی که در هیچ کلاسی جای نمی‌گیرد لامبورگینی لانزادور است که چند ماه پیش در فستیوال پبل بیچ رونمایی شد. هرچند این خودرو یک کانسپت است اما پیش‌نمایش نسخهٔ تولیدی محسوب می‌شود که قرار است با حداقل تغییرات تولید شود. لانزادور مثل کوپه‌ها خودرویی دودر با سقف شیب‌دار است درحالی‌که مثل کراس‌اوورها از زمین فاصلهٔ زیادی دارد. لامبورگینی اما این ماشین را یک گرند تورر می‌داند. درهرحال، لانزادور که اولین خودروی تمام الکتریکی لامبورگینی خواهد بود، در سال ۲۰۲۸ تولید خواهد شد.
