این کیت شامل گلگیرهای یکپارچه و بسیار عضلانی در جلو و عقب، سپر جلوی جدید با ورودی‌های هوای بزرگ، یک اسپویلر لبه‌ای تهاجمی و کاناردهایی در طرفین است. در نمای جانبی نیز رکاب‌های جدید به چشم می‌خورند که ظاهر خودرو را عضلانی‌تر از همیشه کرده‌اند. در بخش عقب، یک بال عظیم روی صندوق خودنمایی می‌کند و دیفیوزر اسپرت جدید به همراه سراگزوزهای جدید، نمای پشتی را به‌کلی دگرگون کرده‌اند. برای تکمیل این ظاهر مسابقه‌ای، رینگ‌های جدید مشکی‌رنگ با لاستیک‌های Advan با نوشته‌های سفید، زیر بدنه قرار گرفته‌اند.
به لطف استفاده از سیستم تعلیق بادی قابل تنظیم، ارتفاع خودرو به‌شدت کاهش یافته و فاصلهٔ آن با سطح زمین به حداقل رسیده است اما راننده می‌تواند تنها با فشردن یک کلید، ارتفاع آن را تغییر دهد. لیبرتی واک اما طبق سنت همیشگی خود، تنها روی تغییرات ظاهری تمرکز کرده و این پروژه بدون هیچ‌گونه افزایش قدرت عرضه شده است. این یعنی پیشرانهٔ V6 توئین توربوی GT-R دست‌نخورده باقی مانده است؛ موتوری که در نسخهٔ نیسمو تا 600 اسب بخار قدرت تولید می‌کند. بااین‌حال، بدون قدرت بیشتر، این GT-R همچنان یک رؤیای متحرک و یک پایان بی‌نظیر برای یک افسانه است.
